De fysieke kaart van Zwitserland toont het landschap en de geografie van Zwitserland. Met deze geografische kaart van Zwitserland kun je de fysieke kenmerken van Zwitserland in West-Europa ontdekken. De Zwitserland fysieke kaart is downloadbaar in PDF, printbaar en gratis.

Zwitserland strekt zich uit tussen de parallellen 45°49'05 en 47°48'30 lat. en de meridianen 5° 57'23 en 10°29'31 long. Het vormt een onregelmatige vierhoek, waarvan de grootste lengte van oost naar west 350 kilometer bedraagt en de grootste breedte van noord naar zuid bijna 220 kilometer. Zwitserland is een door land ingesloten land; de dichtstbijzijnde kustlijn ligt aan de Golf van Genua, 160 km ten zuiden van Chiasso, zoals u kunt zien op de fysieke kaart van Zwitserland. De politieke grenzen vallen vaak niet samen met die van de natuur. Het hele kanton Ticino ligt ten zuiden van de Alpen, evenals de dalen Simplon (Wallis), Mesocco, Bregaglia, Poschiavo en Müstair (alle in Graubünden); het hele kanton Schaffhausen en een deel van dat van Bazel liggen ten noorden van de Rijn, terwijl een groot deel van Graubünden ten oosten van het Rijnbekken ligt, en Porrentruy ver op de westelijke helling van de Jura ligt.

De fysische geografie van Zwitserland kan als volgt worden beschreven: In het zuiden loopt de hoofdketen van de Alpen, die bij de Mont Dolent bij Martigny wordt samengevoegd met de lagere gebergten die ten zuiden van het Meer van Genève ontspringen, en die gedeeltelijk Zwitsers blijft tot dicht bij de Piz Lad in het oosten, zoals de fysieke kaart van Zwitserland laat zien. Ten noorden van deze hoofdketen bevindt zich een andere grote (geheel Zwitserse) bergketen, die in omvang en hoogte nauwelijks onderdoet voor de heuvels van de Jorat boven Lausanne, en uitmondt in de grote besneeuwde toppen van de Berner Alpen en de Tödi-groep, alvorens bij Chur naar het noorden af te buigen, en na nog eens te zijn opgeklommen in de Säntis-groep af te sterven aan de zuidelijke oever van het Bodenmeer. Het Zwitserse deel van de hoofdketen van de Alpen en de grote noordelijke uitloper lopen parallel aan elkaar van Martigny tot nabij Chur, terwijl ze voor een korte afstand feitelijk samenkomen nabij Pizzo Rotondo (ten westen van de Gotthardpas), en zich weer scheiden nabij de Oberalppas (ten oosten van de Gotthardpas).

De valleien van de Ticino en de Inn buiten beschouwing gelaten, kan Zwitserland dus worden beschreven als bestaande uit drie grote rivierdalen (Rhône, Rijn en Aar) met de kleinere Thur, die alle ten noorden van de hoofdketen van de Alpen liggen en het gebied tussen de Alpen en de Jura omvatten, zoals het op de fysieke kaart van Zwitserland wordt genoemd. Bij nadere beschouwing kan worden vastgesteld dat het Rhône- en Rijndal worden afgesloten van dat van de Aar (en van de Thur) door de grote noordelijke uitloper van de Alpen, die bestaat uit de Berner en de Glarus Alpen. Twee brede en golvende dalen (Aar en Thur) en twee diep ingesneden geulen (Rhône en Rijn) liggen dus op de noordelijke helling van de Alpen, respectievelijk ten noorden en ten zuiden van de grote noordelijke uitloper van de Alpen.

De topografische kaart van Zwitserland toont de fysieke kenmerken van Zwitserland. Met deze topografische kaart van Zwitserland ontdek je de landvormen en geografische kenmerken van Zwitserland in West-Europa. De topografische kaart van Zwitserland is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Een groot deel van Zwitserland is bergachtig, waarbij de Alpen ongeveer tweederde van het zuidelijke deel van het land beslaan. De hoogste top in Zwitserland is de Dufourspitze aan de Italiaanse grens op 4.634 meter. Andere spectaculaire bergen zijn de Eiger, de Jungfrau en de Matterhorn, zoals u kunt zien op de topografische kaart van Zwitserland. Aan de noordwestelijke grens met Frankrijk ligt het Juragebergte, dat via het Zwitserse Mittellandplateau naar de Alpen loopt. Zwitserland staat bekend om zijn meren, waaronder het meer van Genève aan de westelijke grens met Frankrijk, het meer van Luzern in centraal Zwitserland, het meer van Lugano aan de zuidelijke grens met Italië en het Bodenmeer aan de westelijke grens met Duitsland en Oostenrijk.

De topografie van Zwitserland is gevarieerd maar overwegend bergachtig met de Alpen in het zuiden en het Juragebergte in het noordwesten. De hoofdketen van de Alpen stijgt op Zwitsers grondgebied tot een hoogte van 4.634 meter in de hoogste top of Dufourspitze (geheel Zwitsers) van de Monte Rosa, hoewel de Dom (4.545 meter), in het Mischabelgebergte, de hoogste bergmassa is die geheel binnen Zwitserland ligt. De grote noordelijke uitloper bereikt een hoogte van 4.274 meter in de Finsteraarhorn, terwijl het laagste niveau (193 meter) binnen de Confederatie op het Lago Maggiore (aan de loop van de Ticino) ligt, zoals de topografische kaart van Zwitserland laat zien. Het hoogste permanent bewoonde dorp in Zwitserland is Juf (2.126 meter) aan de kop van het dal van de Avers (een zijrivier van de Rijn), terwijl het laagste niveau (196 meter) Ascona is, aan het Lago Maggiore.

Zwitserland is verdeeld in drie natuurlijke topografische regio's: (1) het Juragebergte in het noordwesten, tussen Zwitserland en Oost-Frankrijk; (2) de Alpen in het zuiden, die drie vijfde van de totale oppervlakte van het land beslaan; en (3) het centrale Zwitserse plateau, of Mittelland, bestaande uit vruchtbare vlakten en glooiende heuvels die tussen de Jura en de Alpen in liggen. Het Mittelland, met een gemiddelde hoogte van 580 m, beslaat ongeveer 30% van Zwitserland en is het hart van de Zwitserse landbouw en industrie; Zürich, Bern, Lausanne en Genève liggen op het plateau, zoals de topografische kaart van Zwitserland vermeldt. Het centrale deel van de Alpen, rond de Gotthardpas, is een belangrijke waterscheiding en de bron van de Rijn, die uitmondt in de Noordzee; van de Aare, een zijrivier van de Rijn; van de Rhône, die uitmondt in de Middellandse Zee; en van de Ticino, een zijrivier van de Po, en van de Inn, een zijrivier van de Donau, die uitmonden in respectievelijk de Adriatische Zee en de Zwarte Zee. Het hoogste punt van Zwitserland is de Dufourspitze van de Monte Rosa op 4.634 m (15.203 ft); het laagste punt is de oever van het Lago Maggiore op minder dan 195 m (640 ft). Het op één na hoogste en beroemdste punt van de Zwitserse Alpen is de Matterhorn (4.478 m), lange tijd een uitdaging voor bergbeklimmers en voor het eerst beklommen in 1865.

De hoogtekaart van Zwitserland toont de verschillende hoogtes van Zwitserland. Deze hoogtekaart van Zwitserland laat u zien waar de hoogste en laagste gebieden van Zwitserland in West-Europa liggen. De hoogtekaart van Zwitserland is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Zoals u kunt zien op de hoogtekaart van Zwitserland, domineren de Alpen het zuid-centrum van Zwitserland. Maar het Juragebergte beslaat ook het noordwesten van het land. Het hoogste punt is de Dufourspitze, die 4.634 meter hoog is. Verder is Zwitserland een mix van glooiende heuvels, hoogvlakten en vlakten. Het staat ook bekend om zijn alpendalen zoals Val d'Anniviers en Reichenbachtal. Het meest noordelijke punt ligt op 47°48'N bij Oberbargen, het meest zuidelijke punt op 45°49'N bij Pedrinate, het meest westelijke punt op 5°57'O bij Chancy en het meest oostelijke punt op 10°29'O bij Piz Chavalatsch.

De Monte Rosa is de hoogste berg van Zwitserland en de op één na hoogste van zowel de Alpen als West-Europa. De hoofdtop, bekend als de Dufourspitze (4.634 m), is het hoogtepunt van de Pennine Alpen. Hoewel de hoofdtop in Zwitserland ligt, in het zuidoosten van het kanton Wallis, is het Monte Rosa-massief het op één na hoogste massief van Italië. De Zwitserse nationale kaart geeft een hoogte van 4.633,9 m voor de top (2007) of 4.441 meter boven het Lago Maggiore, het laagste hoogtepunt van Zwitserland. Een recent werk (2000), waarbij universiteiten en de cartografische diensten van Italië en Zwitserland betrokken waren, had tot doel de hoogte van de Monte Rosa nauwkeuriger vast te stellen. Het resultaat was 4.635,25 meter aan de Italiaanse kant en 4.634,97 meter aan de Zwitserse kant, met een foutmarge van 0,1 m zoals aangegeven op de hoogtekaart van Zwitserland.

Het Lago Maggiore (Italiaans: Lago Maggiore, uitgesproken als [ˈlaːɡo madˈdʒoːre] lit. 'Groot meer' of Verbano [verˈbaːno]; Latijn: Lacus Verbanus) is een groot meer gelegen aan de zuidkant van de Alpen. Het is het op één na grootste meer van Italië en het grootste meer van het kanton Ticino in Zwitserland. Het Lago Maggiore is het meest westelijke van de drie grote prealpiene meren van Italië, het strekt zich uit over ongeveer 70 km tussen Locarno en Arona, zoals vermeld op de hoogtekaart van Zwitserland. Het meerbekken heeft een tektonisch-glaciale oorsprong en zijn volume bedraagt 37 km³. Het meer heeft een oppervlakte van ongeveer 213 km², een maximale lengte van 54 km en is op zijn breedst 12 km. De belangrijkste zijrivieren zijn de Ticino, de Maggia, de Toce (die de uitstroom van het Ortameer ontvangt) en de Tresa (die de enige uitstroom van het Luganomeer is). De gemiddelde hoogte boven de zeespiegel is 193 meter, maar omdat de diepte veel groter is, ligt de bodem bijna overal aanzienlijk lager dan de zeespiegel, tot maar liefst 179 meter onder de zeespiegel.

De rivieren in Zwitserland kaart toont de belangrijkste rivieren met hun namen van Zwitserland. Op de rivierenkaart van Zwitserland vindt u de belangrijkste rivieren die in en door Zwitserland in West-Europa stromen. De rivierenkaart van Zwitserland is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Zwitserland heeft 6% van alle zoetwaterreserves in Europa. Het land deelt vijf rivierbekkens en enkele van de grootste meren van West-Europa met zijn buren. Het is de bron van verschillende grote Europese rivieren die uiteindelijk uitmonden in de Noordzee (Rijn), in de Middellandse Zee (Rhône), in de Zwarte Zee (Inn, via de Donau) en in de Adriatische Zee (Ticino, via de Po en Rom via de Adige), zoals u kunt zien op de rivierenkaart van Zwitserland. De meeste grote Zwitserse rivieren, die van oorsprong louter bergstromen zijn, hebben de neiging om buiten hun oevers te treden, en daarom is er veel aan gedaan om dit te voorkomen door ze in te dammen en er landbouwgrond voor terug te winnen. De Rijn (tussen Bad Ragaz en het Bodenmeer), de Rhône, de Aar, de Reuss; en in het bijzonder de grote werken aan de Linth (1807-1816) uitgevoerd door Hans Conrad Escher, die door zijn succes de familienaam "Von der Linth" verdiende, en aan de Zihl bij de meren van Neuchâtel en Biel, terwijl de omleiding van de Kander van zijn splitsing met de Aar naar een kanaal waardoor hij in het meer van Thun uitmondt, reeds in 1714 werd uitgevoerd.

Met een lengte van 375 km is de Rijn de langste rivier van Zwitserland. Hij begint in het zuidoostelijke deel van de Alpen in het kanton Graubünden. Van hieruit slingert de machtige Europese rivier zich een weg naar het noorden door de landen Liechtenstein, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk, om uiteindelijk in Nederland uit te monden in de Noordzee. De Aare (of Aar) is de op één na langste rivier die door Zwitserland stroomt en de langste waterweg die volledig in het land ligt. Met een geschatte lengte van 295 km of 183 mijl is de Aare een zijrivier van de Rijn, zoals te zien is op de rivierenkaart van Zwitserland. De Aare is bijzonder populair bij zowel de plaatselijke bevolking als toeristen vanwege de schilderachtige manier waarop zij de historische oude stad Bern omringt; een gebied dat is aangewezen als UNESCO-werelderfgoed. De rivier de Rhône loopt over een afstand van 264 km of 164 mijl naar het zuiden en eindigt in de Middellandse Zee. Vanaf haar oorsprong in de Rhône-gletsjer van de oostelijke Alpen stijgt deze rivier alvorens door het Meer van Genève te stromen en vervolgens in zuidoostelijke richting door het land Frankrijk te trekken.

De Zwitserse rivier de Reuss ligt in het centrale deel van het Europese land. Met een lengte van 158 km of 98 mijl begint deze rivier in het Gotthardgebied, waar zij vervolgens door het Vierwoudstrekenmeer stroomt, langs de stad Bremgarten, om uiteindelijk samen te komen met de grotere rivier de Aare. De Linth, een zijrivier van de Aare, ontspringt in het bergdorp Linthal en stroomt uiteindelijk over een afstand van 50 km naar het Obersee-meer in Zürich. Deze historische rivier speelt een belangrijke rol in het leven van de mensen die er vlakbij wonen. De rivier de Saane/La Sarine heeft een lengte van 128 km. Het is een andere zijrivier van de Aare. De loop van deze Zwitserse rivier omvat een aantal stuwdammen en reservoirs. Deze stuwmeren worden gebruikt om water op te slaan en hebben vaak de vorm van kunstmatige of natuurlijke meren. In het noordoosten van Zwitserland stroomt de Thor over een afstand van 125 km. De Thor ontspringt in het Säntis-gebergte en stroomt door de regio Toggenburg en door de stad Wil alvorens de stad Frauenfeld in het kanton Thurgau te bereiken.

De bergen in Zwitserland kaart toont de belangrijkste bergen met hun namen in Zwitserland. Op de bergkaart van Zwitserland vindt u de belangrijkste bergketens en de hoogste bergen van Zwitserland in West-Europa. De bergkaart van Zwitserland is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Het Zwitserse Plateau strekt zich uit van het Meer van Genève aan de Franse grens over Centraal-Zwitserland tot het Bodenmeer aan de Duitse en Oostenrijkse grens. In het noorden en noordwesten wordt de Zwitserse Hoogvlakte geografisch en geologisch scherp begrensd door het Juragebergte. In het zuiden is er geen duidelijke grens met de Alpen. Gewoonlijk wordt de stijging van het terrein tot boven de 1500 meter, die op sommige plaatsen zeer abrupt is, als criterium voor de afbakening genomen. Het plateau heeft een gemiddelde hoogte van 580 meter, zoals u kunt zien op de bergkaart van Zwitserland. Hoewel het Zwitserse plateau een bekken vormt, is het zeker geen vlak gebied en is het bedekt met glooiende heuvels, meren en rivieren. Het plateau beslaat ongeveer een derde van het landoppervlak van Zwitserland, en ongeveer tweederde van de bevolking woont in dit gebied.

De Jura is een kalksteengebied dat loopt van het Meer van Genève tot aan de Rijn. Dit gebied vormt ongeveer 12% van het landoppervlak van Zwitserland. Dit gebied ligt ongeveer 700 meter boven de zeespiegel en wordt gekenmerkt door een kalkstenen hoogvlakte met diepe rivierdalen. Het kalkgesteente in de Jura is een gesteente uit de Juraperiode met talrijke fossielen en sporen van dinosauriërs. De naam Jurassic verwijst eigenlijk naar de Jura waar deze fossielen aan het eind van de 18e eeuw werden bestudeerd. De Jura wordt beschouwd als een van de belangrijkste vindplaatsen van voetafdrukken van dinosauriërs ter wereld. In één gebied bij het dorp Courtedoux werden tussen 2002 en 2004 meer dan 1.500 voetafdrukken ontdekt en naar schatting zijn er nog 4.000-5.000 niet ontdekt. Het Juragebergte stijgt op Zwitsers grondgebied tot een hoogte van 1.679 meter (5.509 voet) bij de Mont Tendre, zoals te zien is op de bergkaart van Zwitserland. Andere hoge toppen zijn La Dôle (1.677 meter), de Chasseron (1.607 meter) en de Chasseral (1.607 meter), alle gelegen in het westelijke deel van het gebergte, in de kantons Vaud, Neuchâtel en Bern.

De Zwitserse Alpen maken deel uit van een bergketen die zich uitstrekt over Zuid-Europa en Noord-Europa isoleert van de Middellandse Zee. Verschillende belangrijke passen door de Alpen liggen in Zwitserland, en de controle over de passen is in de geschiedenis van Zwitserland belangrijk geweest. De Alpen hebben een gemiddelde hoogte van 1.700 meter en beslaan bijna twee derde van de totale oppervlakte zoals vermeld op de kaart van de Zwitserse bergen. Binnen de Alpen zijn er 48 bergen van 4000 meter of hoger. De Alpen vormen de waterscheiding van West-Europa. De Rijn en zijn zijrivieren de Aare en de Thur voeren ongeveer tweederde van het water af naar de Noordzee. De Rhône en de Ticino voeren ongeveer 18% van het water af naar de Middellandse Zee. De Inn die buiten Zwitserland overgaat in de Donau voert ongeveer 4,4% van het water af naar de Zwarte Zee.

De klimaatkaart van Zwitserland toont de gemiddelde temperatuur en klimaatzones van Zwitserland. Met deze klimaatkaart van Zwitserland kunt u het weer, de gemiddelde neerslag, de gemiddelde zonneschijn en de verschillende klimaten van Zwitserland in West-Europa leren kennen. De klimaatkaart van Zwitserland is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

Het klimaat in Zwitserland is gematigd continentaal op de hoogvlakte, alpien in de bergen en gematigder in het kanton Ticino. De belangrijkste Zwitserse steden liggen op een plateau, het Mittelland, dat op een hoogte van 400/600 meter ligt. Hier heerst een gematigd landklimaat, met koude en saaie winters, met een gemiddelde temperatuur in januari rond het vriespunt, en warme zomers, met gemiddelde maxima rond 23/25 °C en koele nachten, zoals u kunt zien op de klimaatkaart van Zwitserland. In de bergen wordt het klimaat kouder naarmate de hoogte toeneemt, maar in de winter bevinden zij zich boven de deken van mist en lage wolken die vaak de hoogvlakte bedekt, zodat zij in dit seizoen ook zonniger zijn.

In het zuiden van Zwitserland heeft het kanton Ticino een milder klimaat, hoewel het erg regenachtig is, met 's middags onweer in de zomer en zware regens in de herfst. Late sneeuwval en vorst zijn typisch voor de noordkant van de Alpen, die blootstaan aan koude stromen uit Noord-Europa. De koude wind, die in Zwitserland en Midden-Frankrijk Bise wordt genoemd, waait uit het noordoosten en komt vaker voor in de winter en het voorjaar. Koude periodes kunnen in de lente late sneeuwval veroorzaken, in maart op het centrale plateau, en geleidelijk aan later, zelfs tegen de zomer, in de bergen. Tegen de tweede helft van april, wanneer de eerste warme dagen aanbreken, beginnen 's middags onweersbuien los te barsten. Atlantische weerfronten kunnen zelfs in de zomer koele en regenachtige dagen brengen. Hete perioden, met maxima boven 30 °C (86 °F) zijn ook mogelijk, maar meestal duren die slechts enkele dagen, zoals te zien is op de klimaatkaart van Zwitserland.

In veel delen van Zwitserland waait een warme en droge wind uit de bergen, zoals op de klimaatkaart van Zwitserland wordt vermeld: de Föhn. Deze wind waait vanuit het zuiden over een groot deel van Zwitserland, waardoor de temperatuur plotseling stijgt, en hij komt vaker voor in de lente en de herfst. In het kanton Ticino, dat aan de zuidkant ligt, wordt het Föhn-effect daarentegen veroorzaakt door de noordenwind, zodat dit gebied vaak relatief warm en droog is wanneer de rest van het land in de greep is van koudegolven. Zwitserland kan ook worden getroffen door windstormen vanaf de Atlantische Oceaan. Tijdens de hevigste stormen kunnen de windstoten in de steden in het hoogland meer dan 100 km/u bedragen, en op de bergkammen nog meer. Belangrijke stormen waren bijvoorbeeld Vivian, die plaatsvond op 27 februari 1990, Lothar, die plaatsvond op 26 december 1999, en Burglind, die plaatsvond begin januari 2018.